Η κακή
οικονομική συγκυρία στην Ελλάδα δεν μπορεί από μόνη της να αποτελεί
δικαιολογία για ακύρωση από την πλευρά του κράτους, σχεδίων για ομαδικές
απολύσεις σε συγκεκριμένες εταιρείες, αποφάνθηκε σήμερα το Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο, εξετάζοντας σχετική προσφυγή της ΑΓΕΤ Ηρακλής. Το δικαστήριο
έκρινε την ελληνική νομοθεσία ασαφή και εκτίμησε ότι ισοδυναμεί με
περιορισμό στην εγκατάσταση και την επιχειρηματική δραστηριότητα.
ΓΣΕΕ: Αναντίστοιχο των προσδοκιών των εργαζομένων το Δικαστήριο της ΕΕ
Το Δικαστήριο εξέτασε την ελληνική νομοθεσία στη βάση της κοινοτικής οδηγίας, η οποία επί της αρχής δεν αντιτίθεται, σε εθνική ρύθμιση που παρέχει σε δημόσια αρχή την εξουσία να μην επιτρέψει ομαδικές απολύσεις υπό την προϋπόθεση ότι η ρύθμιση αυτή δεν καθιστά την οδηγία άνευ πρακτικής αποτελεσματικότητας.
Το Δικαστήριο όμως έκρινε, συναφώς, ότι η ελληνική ρύθμιση ενδέχεται να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο για την άσκηση της ελευθερίας εγκατάστασης στην Ελλάδα.
Υπενθυμίζει μάλιστα ότι ένας τέτοιος περιορισμός μπορεί να δικαιολογηθεί μόνον από επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος, όπως είναι η προστασία των εργαζομένων ή η αύξηση της απασχόλησης και των προσλήψεων. Το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι απαιτείται κοινοποίηση των σχεδίων για ομαδικές απολύσεις, αλλά αφορά τα δύο άλλα κριτήρια εκτίμησης τη κατάσταση της επιχείρησης και των συνθηκών της αγοράς εργασίας, όπου και διαπιστώνει ότι τα δύο αυτά κριτήρια έχουν διατυπωθεί κατά τρόπο υπέρμετρα γενικό και ασαφή.
Τέτοια κριτήρια, τα οποία είναι ασαφή και δεν στηρίζονται σε αντικειμενικές και δυνάμενες να ελεγχθούν προϋποθέσεις, υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών και, ως εκ τούτου, δεν ικανοποιούν τις επιταγές της αρχής της αναλογικότητας.
Τέλος, απαντώντας στο δεύτερο ερώτημα του ελληνικού δικαστηρίου, το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι το γεγονός ότι σε ένα κράτος μέλος επικρατούν συνθήκες χαρακτηριζόμενες από οξεία οικονομική κρίση και ιδιαίτερα υψηλό δείκτη ανεργίας δεν διαφοροποιεί την προηγούμενη λύση.
Το Δικαστήριο εξέτασε την ελληνική νομοθεσία στη βάση της κοινοτικής οδηγίας, η οποία επί της αρχής δεν αντιτίθεται, σε εθνική ρύθμιση που παρέχει σε δημόσια αρχή την εξουσία να μην επιτρέψει ομαδικές απολύσεις υπό την προϋπόθεση ότι η ρύθμιση αυτή δεν καθιστά την οδηγία άνευ πρακτικής αποτελεσματικότητας.
Το Δικαστήριο όμως έκρινε, συναφώς, ότι η ελληνική ρύθμιση ενδέχεται να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο για την άσκηση της ελευθερίας εγκατάστασης στην Ελλάδα.
Υπενθυμίζει μάλιστα ότι ένας τέτοιος περιορισμός μπορεί να δικαιολογηθεί μόνον από επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος, όπως είναι η προστασία των εργαζομένων ή η αύξηση της απασχόλησης και των προσλήψεων. Το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι απαιτείται κοινοποίηση των σχεδίων για ομαδικές απολύσεις, αλλά αφορά τα δύο άλλα κριτήρια εκτίμησης τη κατάσταση της επιχείρησης και των συνθηκών της αγοράς εργασίας, όπου και διαπιστώνει ότι τα δύο αυτά κριτήρια έχουν διατυπωθεί κατά τρόπο υπέρμετρα γενικό και ασαφή.
Τέτοια κριτήρια, τα οποία είναι ασαφή και δεν στηρίζονται σε αντικειμενικές και δυνάμενες να ελεγχθούν προϋποθέσεις, υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών και, ως εκ τούτου, δεν ικανοποιούν τις επιταγές της αρχής της αναλογικότητας.
Τέλος, απαντώντας στο δεύτερο ερώτημα του ελληνικού δικαστηρίου, το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι το γεγονός ότι σε ένα κράτος μέλος επικρατούν συνθήκες χαρακτηριζόμενες από οξεία οικονομική κρίση και ιδιαίτερα υψηλό δείκτη ανεργίας δεν διαφοροποιεί την προηγούμενη λύση.
http://www.madata.gr/epikairotita/economy/526345.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου