Ποιες είναι οι εναλλακτικές λύσεις μετά το πέρας του προγράμματος, σύμφωνα με τον Hugo Dixon, αρθρογράφο του Reuters
Μπορεί ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας να επιθυμεί απεγνωσμένα να ξεφύγει από την «ασφυκτική εποπτεία» που βιώνει η χώρα του, μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος στήριξης τον Αύγουστου του 2018, αλλά όλα δείχνουν πως δεν θα τα καταφέρει, όπως αναφέρει ο Hugo Dixon, αρθρογράφος του Reuters.
Σύμφωνα με τον Dixon «η Ελλάδα θα βγει από την τρέχουσα φυλακή υψίστης ασφαλείας για να εισέλθει σε μία άλλη, περισσότερο ανοικτή, αλλά ακόμη και αυτό θα συμβεί εάν κάνει καλά τη δουλειά της».
Ο αρθρογράφος του πρακτορείου, ο οποίος για πρώτη φορά σε κείμενό του χαρακτηρίζει τον Τσίπρα ως «σοσιαλιστή ηγέτη», υποστηρίζει ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επιθυμεί μία «καθαρή έξοδο» από το μνημόνιο, προκειμένου να έχει να πει κάτι στους ψηφοφόρους πριν από τις εκλογές, τις οποίες ο ίδιος ο Dixon τοποθετεί τον Σεπτέμβριο του 2019.
«Εάν η Ελλάδα κατορθώσει να ξεφύγει από τη φυλακή των δανειστών, δηλαδή από τη συνεχή παρακολούθηση όλων των κινήσεων της κυβέρνησης από Ευρωζώνη και ΔΝΤ, ο Τσίπρας μπορεί ακόμη και να κερδίσει τις μελλοντικές εκλογές. Εάν δεν το κατορθώσει, τουλάχιστον θα αποφύγει μία πολύ οδυνηρή ήττα και θα μπορεί να συνεχίσει να «μάχεται» για την επόμενη ημέρα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Dixon.
Όμως μία πλήρης απελευθέρωση από την εποπτεία των πιστωτών δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και «πιθανότερο όλων είναι ότι ο Τσίπρας το γνωρίζει, αν και φαίνεται πρόθυμος να πει στους Έλληνες κάτι διαφορετικό. Άλλωστε τα χρήματα είναι πολλά ώστε η Αθήνα να αφεθεί χωρίς επιτήρηση».
Οι δανειστές, συνεχίζει ο αρθρογράφος, δεν έχουν καμία πρόθεση να αφήσουν τον Τσίπρα χωρίς επιτήρηση, καθώς μπορεί να επιστρέψει στις παλιές λαϊκίστικες συνήθειές του. Μπορεί να άρει μεταρρυθμίσεις που έχουν ψηφιστεί αναφορικά με τις συντάξεις, την αγορά εργασίας και τις δημόσιες δαπάνες. Πιθανώς μετά από αυτό το έλλειμμα να αρχίσει εκ νέου να ενισχύεται.
Η συμφωνία για το χρέος
Κατά τον αρθρογράφο του Reuters οι επενδυτές φρόντισαν να συμμετάσχουν στην πρόσφατη έκδοση ομολόγων –μία κίνηση την οποία η Ελλάδα μπορεί να επαναλάβει μία ή δύο ακόμη φορές πριν τη λήψη του προγράμματος- γιατί έχουν πειστεί ότι οι δανειστές της χώρας θα προχωρήσουν στη λήψη μέτρων για την αναδιάρθρωση του χρέους της.
Όμως για να το πράξουν αυτό θα πρέπει η Ελλάδα να παραμείνει πιστή σε όλα όσα έχει συμφωνήσει.
Οι πιστωτές δεν θέλουν ο Τσίπρας να κάνει πίσω σε συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, ούτε στα μέτρα που έχει δεσμευθεί ότι θα λάβει για το 2019 και το 2020 και φυσικά στη δέσμευση ότι η Ελλάδα θα επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ έως και το 2022.
Το πιο πιθανό είναι ότι οι δανειστές θα καθυστερήσουν τη λήψη μέτρων για το χρέος μέχρι η Αθήνα να επιτύχει όλους τους στόχους που τις έχουν θέσει. Όμως αυτό για να γίνει θα πρέπει να υπάρξει συνεχόμενη εποπτεία της οικονομίας.
Παράλληλα η Ελλάδα πιθανώς να χρειαστεί μία προληπτική γραμμή στήριξης, μία προσφορά, όμως, η οποία, επίσης, θα καταφθάσει αφού δεχθεί συγκεκριμένους όρους και φυσικά εποπτεία.
Οι επιλογές του Τσίπρα
Φυσικά η παραπάνω εξέλιξη θα αποτελέσει πρόβλημα για τον Τσίπρα καθώς δεν θα έχει να πει στους Έλληνες κάποια «ωραία ιστορία».
Έχει, λοιπόν, τις παρακάτω επιλογές.
Η πιο λογική προσέγγιση θα ήταν να συνεργαστεί με τους πιστωτές, κυρίως σε ό,τι αφορά τη γ’ αξιολόγηση του προγράμματος.
Αν και αυτή η αξιολόγηση κρύβει λιγότερες πολιτικές προκλήσεις, ο Τσίπρας θα πρέπει, εκ νέου, να «καταπιεί κάποια πικρά χάπια.
Για παράδειγμα να καταστήσει δυσκολότερη τη λήψη αποφάσεων για απεργίες. Το θετικό γι’ αυτόν θ αυτόν θα ήταν να δείξει καλή θέληση στους πιστωτές, να λάβει ένα ακόμη δάνειο το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως ασπίδα για να κερδίσει το χειροκρότημα των ιδιωτών επενδυτών».
Όλα τα παραπάνω μπορούν να μετατραπούν σε ούριο άνεμο για την οικονομία, η οποία αναμένεται να επιτύχει ρυθμό ανάπτυξης 2% φέτος.
Επίσης η Ελλάδα μπορεί να επιτύχει μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα, κάτι που θα δώσει στον Τσίπρα την ευκαιρία να λάβει κάποια μέτρα που θα ανακουφίσουν όσους πλήττονται από τις μεταρρυθμίσεις σε συνταξιοδοτικό αλλά και φορολογικό σύστημα.
Πάντως – πάντα κατά τον Dixon – η πάγια τακτική του Αλέξη Τσίπρα είναι να κρατά σε μάκρος τις διαπραγματεύσεις και να μην προσπαθεί να επιτύχει μία γρήγορη νίκη.
Υποχωρεί όταν δεν υπάρχει πια καμία πιθανότητα να κερδίσει, όταν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.
Όμως εάν συνεχίσει να ακολουθεί αυτήν την τακτική πιθανώς να αναγκαστεί να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές και μάλιστα μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, χωρίς να έχει κάποια χειροπιαστά μέτρα για το χρέος.
Τότε μπορεί να πει στους ψηφοφόρους ότι «ξέφυγε από τη φυλακή των πιστωτών» και την εποπτεία.
Θα πρόκειται, όμως, για μία βραχύβια ελευθερία. Το 2019 η Ελλάδα θα επιστρέψει στη φυλακή.
Βέβαια τότε ο Τσίπρας μπορεί να μην είναι, πλέον, πρωθυπουργός.
Το παραπάνω σενάριο θα είναι μία τρέλα και μάλλον δεν είναι το «Plan A» του Τσίπρα, όμως κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει, καταλήγει ο Dixon.
bankingnews
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου